مایل هستید خودتان را محک بزنید تا بدانید دین دار واقعی هستید یا نه ؟ ببینید راه پیامبرتان را درک کرده اید یا نه ؟ ببینید منتظر واقعی امامتان هستید یا نه ؟ خیلی ساده است . وقتی صحنه هایی را که از تلویزیون مشاهده میکنید که تصاویر زمین خوردن و افتادن انسانها در آنهاست و هدف آن از اسلام بی خبران خنداندن شماست میخندید یا نه ؟ در پارک و یا محلی که ورزش اسکیت میکنند وقتی کسی میافتد میخندید یا ناراحت میشوید ؟ کسی روی برف سر میخورد ، از به زمین خوردنش میخندید ؟ نمیخواهم بنویسم که آن صحنه ها از تلویزیون ، که صدای خندیدن هم روی آن هست از سوی مسؤلینی که اسلام را درک کرده اند پخش میشود ، بلکه میخواهم بنویسم که میتوانید تصور بکنید که امام زمان ( عج ) با دیدن این صحنه ها بخندند . البته دین دار بودن به خندیدن و یا نخندیدن به این صحنه ها نیست بلکه ثمره دین داری شما موجب درک واقعی از این صحنه ها میشود . در اینجا لازم میدانم اضافه کنم که اکثر برنامه های تلویزیونی به بیراهه کشیدن افکار است . همین تبلیغات ، دوست داشتم برنامه یک ساعته ای را که یکی دو سال بعد از انقلاب از تلویزیون خودمان که در جهت مخرب بودن آن ، پخش شد میدیدید . ما اگر بخواهیم در مورد مطلبی تفکر کنیم باید به عوامل ریشه ای آن بنگریم و به سابقه ای که در آن وجود دارد رجوع کنیم . روز قیامت عدالت پروردگار گناه عده ای را از چشم عده ای دیگر میبیند . پس ما نمیتوانیم با دیدن گناه کسی او را محکوم کنیم . یعنی اگر کسی را دیدیم که به این صحنه ها خندید او را بی دین تصور کنیم . ما نمیتوانیم از مردم عادی انتقاد کنیم اما تا جایی که اصلاح و یا تعویض شوند میتوانیم از مسؤلین ایراد بگیریم .