سخن پایانی ( علیرضا قاسمی راوندی ) شاید برای کسانی که تاکنون تجربه آپارتمان نشینی را نداشته اند درک این مطالب قدری دشوار باشد در این مورد حتی میتوان گفت که برای اشخاصی که منزل ویلایی و شخصی دارند حاضر نیستند در مورد این قضایا فکر کنند اما اشخاصی که آپارتمان نشین هستند اگر با همسایگانی روبرو باشند که حسن همجواری را رعایت نکنند ، این برایشان آرزو باشد که محل سکونتی حتی خیلی کوچک ، بطور کامل در اختیار خود و افراد خانواده شان باشد و این مورد برای غیر آپارتمان نشینها ، قابل درک نیست . بنا بر این غیر از نگارش قانون چه باید کرد تا صلح و صفا بین همسایگان مجتمعهای عمومی برقرار شود تا همگان از آرامش نسبی که در آن تا حدود زیادی حقوق یکدیگر رعایت میشود ، برخوردار شود .
در این بین شاید هم اشخاصی باشند که بگویند توی این وضعیت دشوار و بیماری و مشکلات دیگر از این قبیل ، چه کسی حوصله اجرای این برنامه را دارد که در پاسخ آنها باید گفت که اولاً این معضل مشکل جدیدی نیست که بتازگی بوجود آمده باشد بلکه از هنگامی که آپارتمان نشینی آغاز گردیده وجود داشته و ممکن است که در مواردی بواسطه افراد خوش فکر و منصف حتی المقدور راه حلهایی به اجرا در آمده باشد اما غیر از اینکه عده زیادی بناچار و از روی نا آگاهی شرایط را پذیرفته اند ، در بسیاری از ساختمانها مردم با نارضایتی زندگی میکنند و دوماً اگر با نگرشی دیگر به این موضوع نگاه کنیم جنبه های مثبت دیگری هم غیر از مواردی که تاکنون اشاره گردیده و همگی در راستای اجرای احکام مشروع است ، اینست که با اجرای این قوانین افکار عمومی از درگیری با کرونا خارج گردیده و بعنوان استراحت فکری برای ساعاتی به امید اجرای این طرح به مطالعه آن خواهند پرداخت .
بهیچوجه نمیتوان گفت که هر کس با ورودش به ساختمان شرایط آنجا را پذیرفته است زیرا که اولاً هر ساختمانی شرایط خاص خود را دارد و دوماً هیچکس در بدو ورود به این موضوع فکر نمی کند حالا شاید در صورت وجود دوربین بعد از ورود ، نتوان اشکالی در مورد آن گرفت اما اینکه قصد داریم با اجرای موارد ذکر شده مساوات را تا آنجایی که مقدور باشد در نحوه پرداخت های ساکنین آپارتمانها برقرار کنیم موضوعی جداست و بی انصافیست که از این حربه بر علیه مردمی ضعیف استفاده کنیم .
بنده رسالت خود را تا آنجایی که وظیفه حکم میکرد انجام داده ام مابقی با تصمیم گیران است .
.: Weblog Themes By Pichak :.
