با سلام . چند سال قبل به مغازه سمساری رفتم. مغازه دار همراه وسایلی از یک خانم مسیحی که قصد عزیمت به خارج از کشور و زندگی  در کنار دختر و دامادش را داشت ، دوازده عدد فیلم ویدیو هم خریداری کرده بود . وقتی راجع به فیلم ها پرسیدم ، گفت : همه را ببر نگاه کن  و هر کدام را که خواستی دانه ای پانصد تومان بردار.در میان فیلم ها پنج عدد فیلم خانوادگی وجود داشت که سه عدد از آنها مربوط به جشن عروسی و دو عدد دیگر را دختر و دامادش از خارج فرستاده بودند . در میان میهمانان چهره هایی که میشناختم وجود داشت وچون شماره خانمی را که مسلمان بود و همراه دخترش در میان مهمانان نشسته بود را از چند سال قبل داشتم  با او تماس گرفته و موضوع را مطرح نمودم و خواستم فیلمها را که معلوم بود از روی اشتباه فروخته بودند به صاحبانشان عودت دهد . ایشان هم گفتند : که هنگام فروش رفتن وسایل در خانه آن خانم بوده و چون عجله برای رفتن داشتند حواسشان نبوده،گفتند که میتوانند فیلم ها را به دایی عروس ویا دخترانی که در مجلس حضور داشتند بدهند.منهم یادآوری کردم که بهر صورت فامیلشان از این قضیه که فیلمِ حرکات خصوصی آنها ، داشت دریک مغازه سمساری بفروش میرفت مطلع نشوند زیرا دخترها در آن محله  رفت و آمد میکردند  و چشمهای بسیاری دنبالشان بود . ایشان ساعتی بعد فیلم ها را بردند و منهم در راه خدا و حفظ آبروی چندین خانواده هزینه اش را پرداختم . این خاطره را برای سروش سیما فرستاده بودم تا با استفاده از موضوع آن فیلم بسازند و چون در آنجا استفاده نشد فقط خواستم وبلاگم را بروز رسانی کرده باشم و گرنه آنقدر کارهای خیر انجام میدهم که این پیشش هیچی نیست ! دی